Kei Kecil

Na het prachtige Raja Ampat waar Remi al over heeft geschreven, verlaten wij dit eiland om onze reis voort te zetten naar Kei Kecil in de Molukken. De vliegreis verloopt voorspoedig en we landen op tijd op het eiland. Een taxi chauffeur brengt ons naar onze nieuwe accommodatie Coaster Cottages over een snelweg (die meer lijkt op een dubbel aangelegd fietspad) van goede kwaliteit asfalt. Wat op zich heel verbazend is, aangezien er geen kip op de weg te bekennen is en er verder niet veel meer is dan groene bebossing. Bij Coaster Cottages blijkt niemand aanwezig te zijn en staan we verbijsterd te wachten tot er iemand is die ons kan helpen. Na enige tijd komt er een man die zegt dat hij geen weet heeft van onze komst, maar ons de kamers toont. We moeten even wennen aan deze situatie, na ons vriendelijk en gezellig onthaal en vooral comfort in Raja Ampat, en kiezen uiteindelijk voor de "beste" kamer waar alleen een mandi aanwezig is. Het is volkomen desolaat maar het zicht op het verlaten hagelwitte strand is verbijsterend. De zonsondergang is adembenemend en we genieten er met volle teugen van. 's Avonds blijkt dat er ook nog een Italiaans stel bij ons verblijft en in gebrekkig engels proberen we te converseren.  We boeken de volgende dag een boottocht om te snorkelen en een nog mooier hagelwit strand te bezoeken. Het snorkelen is na Raja Ampat toch wat minder, wat raakt een mens snel verwend. Na een dag strand hebben we een brommer gehuurd om het eiland te verkennen, om de 2 meter wordt er "mistèr" geroepen en wil iedereen met ons op de foto. We zijn een soort Maxima en Willy op dit eiland, er komen hier dus nooit toeristen en zijn een attractie in dit land. De woningen onderweg bestaan uit de meest mooie felle kleuren en ik kijk mijn ogen uit achterop de brommer. Het is de bedoeling dat we naar het andere eind van het eiland rijden, maar de geasfalteerde weg verandert in een weg met gaten en hobbels, halverwege begeeft mijn rug het en keren we terug. 
De volgende dag  rijden we naar een andere accommodatie en ontmoeten een mollukker die uit Noordwijk blijkt te komen en dus ook Nederlands spreekt. Hij meldt dat er nog een Nederlands koppel is dat ook nog graag een boottocht willen maken. We ontmoeten Henk (een surinamer van 1,98 m, die helemaal een attractie is hier) en zijn vrouw Martine. Ze zijn op huwelijksreis en verbazen zich ook over hoe weinig comfort dit eiland te bieden heeft. Een beetje depressief geworden omdat hier hun huwelijksreis eindigt. Gelukkig kunnen we ze nog opbeuren door af te spreken gezamenlijk de volgende dag een andere boottocht te boeken naar een klein "Raja Ampat". De italianen zijn inmiddels vertrokken en Desy (een Indonesisch jonge vrouw wonend in Bali) heeft zich gevoegd in onze accommodatie. Ze is alleen en gelooft in stille kracht en vindt het best eng daar. We melden dat ze ons 's nachts wakker mag maken mocht er iets gebeuren. Zij wil ook graag mee op de boottocht (ontzettend handig aangezien zij de taal spreekt en ook prima Engels spreekt). Gezamenlijk reizen we op 3 scooters naar de aangewezen plek waar wij de boot kunnen nemen. Ik schiet voortdurend in de lach als ik achterom kijk want Henk op een scooter met een veel te kleine helm en scooter is te grappig om te zien. De boottocht is heerlijk in dit toch wel zeer warme klimaat en we arriveren uiteindelijk in het kleine Raja Ampat. Zeker de moeite waard.
We besluiten onze trip in de Molukken 2 dagen eerder af te sluiten en boeken onze tickets om (gelukkig hebben we Desy om dit voor ons te regelen). 
De volgende dag vertrekken we om 4 uur 's morgens om onze reis voort te zetten naar Bali. Remi mag hierover verder schrijven.